Paragraphs - The Children Are Orphans Now (2017) EN

Ryan Potts, a.k.a. Paragraphs comes back with new material. I have to say he creates a lot because since January and wonderful "I Went Outside, I Could Hear The Houses Breathing, They Were Alive" he managed to be half of the Acerb project (together with Joey Van Der Kaaij) and release the album called "False". Potts is one tormented soul that drives his creative powers from describing his dealing with depression and simultaneously manages to serve this gloomy content as wonderfully attractive music.

"The Children Are Orphans Now" is a continuation of the previous album. The artist writes that it sounds as the last one should have - heavier, gloomier and focused on "thrashing desperation of various mental illnesses". And it is. It starts with an anthem "Love as you are" with a repetitive, mesmerizing mantra. "The Most Perfect Thing" is created by combining utterly depressing lyrics with acoustic guitar and noise based dreampop that transforms smoothly into loud and fast "OHMYGODIMGOINGTODIE". Next tracks shows skillfully used recording excerpts ("Let's Write Songs..."), pace changes ("Winter Destroy Me") and looped wailings ("One Of Us...").

"I think there's too much happy music out there. Somebody should do something about that" says the artist. "The Children..." are beyond any doubt one step towards it.

The album costs 3 GBP.

:bandcamp:

:facebook:

:spotify:

Paragraphs - The Children Are Orphans Now (2017) PL

Ryan Potts, a.k.a. Paragraphs wraca z nowym materiałem. Trzeba przyznać, że jest płodny, bo od znakomitej styczniowej "I Went Outside, I Could Hear The Houses Breathing, They Were Alive" zdążył stworzyć połowę projektu Acerb (z Joeyem Van Der Kaaij) i wydać wraz z nim płytę "False". Potts dał się poznać jako prawdziwie umęczona dusza, która czerpie wenę z opisywania swoich przeżyć z depresją, a przy okazji potrafi tę mroczną zawartość ubrać w niezwykle atrakcyjną muzykę.

"The Children Are Orphans Now" to kontynuacja poprzedniego albumu. Muzyk pisze, że jest taka jaka powinnaś być poprzednia - cięższa, mroczniejsza i skupiona na niszczącej desperacji wynikającej z chorób psychicznych. Jest. Zaczyna się hymnem "Love as you are" z powtarzaną wkoło hipnotyczną mantrą. "The Most Perfect Thing" to skrajnie depresyjny tekst zaprezentowany jako dreampop zagrany na gitarę akustyczną i noise, który przepięknie przechodzi w głośny i szybki "OHMYGODIMGOINGTODIE". Następne kawałki to umiejętne wykorzystanie obcego materiału ("Let's Write Songs..."), zmian tempa ("Winter Destroy Me") czy zapętlonego zawodzenia ("One Of Us...").

"Uważam, że na świecie za dużo jest wesołej muzyki. Ktoś powinien coś z tym zrobić" pisze muzyk. "The Children..." są z pewnością cegiełką w słusznej sprawie.

Płyta kosztuje 15 złotych (3 GBP).

:bandcamp:

:facebook:

:spotify:

Paragraphs - I Went Outside, I Could Hear The Houses Breathing, They Were Alive (2017) EN

Should one recommend a visit in a head of a person suffering from depression? Should one like those visits? When you listen to "I Went Outside..." it seems that the answer is 2 x yes. Paragraphs (not the most famous music project under this name and not even the second one and probably not the third - no wonder this London-based Paragraphs had so much troubles with the Bandcamp account address) tried to describe the sickness, "this album is probably the closest I will come to explaining what it feels like to suffer from depression" writes the artist, he tried and won. Because the album is perfect.

Paragraphs knows no mercy. He doesn't waste his breath for metaphors and blurts out everything as if he was sitting in his psychologist's office. even if sometimes it may get very close to exaggeration (the last track, "Everyone I Love Will Die was perhaps too much). And yet, the lyrics, as for example the one in "I Couldn't Do Anything Quietly" - "I want to talk /But I've got nothing to say/I want to walk/But everywhere looks the same/I want to love/But all I feel is pain/Forever forgotten" sound extremely melodic. So you want to listen, hum and go deeper and deeper inside them. Perhaps it's dangerous.

The whole thing is dressed in neat lo-fi balancing between ambient, dreampop and post-rock so the spectrum is wide and well fitting the topic. And yes, one of few, if not the only one, metaphor is the album's title. And this metaphor is striking.

"I Went Outside..." is available for 2 GBP.

:bandcamp:

:facebook:

Paragraphs - I Went Outside, I Could Hear The Houses Breathing, They Were Alive (2017) PL

Czy powinno się polecać wizyty w głowie chorego na depresję? Czy takie wizyty powinny się tak podobać? Słuchając "I Went Outside..." wydaje się, że tak. Paragraphs (nie najbardziej znany projekt pod tą nazwą i nie drugi i chyba nawet nie trzeci - to wyjaśnia problemy tego londyńskiego Paragraphu z domeną w adresie konta na Bandcampie) wziął się za rogi z opisaniem tego schorzenia, "tym albumem jestem prawdopodobnie najbliżej opisania czym jest chorowanie na depresję jak tylko kiedykolwiek będę" pisze artysta, wziął się i wygrał. Bo płyta jest świetna.

Paragraphs nie bierze jeńców. Nie marnuje tchu na metafory i wyrzuca z siebie wszystko jak na kozetce w gabinecie psychologa, nawet jeśli momentami zakrawa o przesadę (ostatni utwór, "Everyone I Love Will Die" to już było trochę za dużo chyba). A mimo to teksty takie jak te w "I Couldn't Do Anything Quietly" - "Chciałbym porozmawiać/ale nie mam nic do powiedzenia/Chciałbym spacerować/ale wszystko wygląda dla mnie tak samo/Chciałbym kochać/ale czuję tylko ból/Na zawsze zapomniany" brzmią niezwykle melodyjnie. Aż chce się słuchać i nucić i w nie zagłębiać. Może to niebezpieczne.

Wszystko to ubrane jest w zadbany lo-fi i balansuje między ambientem, dreampopem i post-rockiem więc spektrum szerokie i doskonale dobrane do tematyki. I tak, jedną z nielicznych, jeśli nie jedyną, metaforą jest tytuł płyty. A jest to metafora uderzająca.

"I Went Outside..." kupić można za 10 złotych (2 GBP).

:bandcamp:

:facebook: