Polski
English
Teatralny rock, istnieje taki gatunek? Gitarowe granie pełne scenicznej ekspresji, przejaskrawień i poezji, która chce wpływać. W taki sposób myślę o greckim 2l8, którzy po świetnym “Η Κλωστή (The Thread)” i muzyce do, oczywiście, spektakli Antygony i Don Juana, wrócili w tym roku z najlepszą swoją płytą - “The Answer”. Już sam opis płyty towarzyszący postapokaliptycznej okładce brzmi jak wygłaszany ze sceny: “Dobre wieści! Świat nareszcie się skończył! (…) To czas na świętowanie bo wciąż mamy siebie nawzajem i nasza pasję. (...) Jesteśmy postludźmi i wołamy właśnie do CIEBIE. Przyszłość zależy od tego małego pakunku energii, który ukrywasz w sobie. Przyłącz się do nas, wojna jeszcze się nie skończyła. Podpisano: ona i on”.
Idea postludzi, którzy zrzekli się duszy i zaczęli ewoluować w jakimś strasznym, apokaliptycznym kierunku pojawia się na całej płycie. Ludzie ci są nigdy nie spełnieni (“wilk we mnie wciąż jest głodny” - Post Human), pozbawieni emocji (“od tego dnia patrzę na wszystko jedynie z perspektywy wieczności i jestem coraz chłodniejszy” - Learning to Breathe) i samotni (“anonimowy grób, który kopię dla siebie w złe dni to odręczna lista ludzi, których kiedyś znałem, a którzy mnie zostawili” - Desire! Desire! Desire!). Wszystko to przemawia niezwykle wyraźnie, prosto do przerażonej duszy. A poparte jest fantastycznymi melodiami, nadzwyczaj przebojową muzyką i delikatnymi elektronicznymi zagraniami. A przede wszystkim wieloma różnymi wokalami, z których część przypomina chorały gregoriańskie wyśpiewywane do gitarowych riffów.
Nie bez znaczenia jest też fakt, że album został crowdfundowany, a zyski z jego sprzedaży przeznaczone zostaną na przeciwdziałanie kryzysowi emigracyjnemu w Grecji, najbardziej namacalnemu świadectwu nadchodzącej apokalipsy i posthumanizacji naszych społeczeństw.
“The Answer” dostępne jest za darmo (ale że cel jest szczytny to polecam szarpnięcie się nieco - warto pod każdym względem).
Idea postludzi, którzy zrzekli się duszy i zaczęli ewoluować w jakimś strasznym, apokaliptycznym kierunku pojawia się na całej płycie. Ludzie ci są nigdy nie spełnieni (“wilk we mnie wciąż jest głodny” - Post Human), pozbawieni emocji (“od tego dnia patrzę na wszystko jedynie z perspektywy wieczności i jestem coraz chłodniejszy” - Learning to Breathe) i samotni (“anonimowy grób, który kopię dla siebie w złe dni to odręczna lista ludzi, których kiedyś znałem, a którzy mnie zostawili” - Desire! Desire! Desire!). Wszystko to przemawia niezwykle wyraźnie, prosto do przerażonej duszy. A poparte jest fantastycznymi melodiami, nadzwyczaj przebojową muzyką i delikatnymi elektronicznymi zagraniami. A przede wszystkim wieloma różnymi wokalami, z których część przypomina chorały gregoriańskie wyśpiewywane do gitarowych riffów.
Nie bez znaczenia jest też fakt, że album został crowdfundowany, a zyski z jego sprzedaży przeznaczone zostaną na przeciwdziałanie kryzysowi emigracyjnemu w Grecji, najbardziej namacalnemu świadectwu nadchodzącej apokalipsy i posthumanizacji naszych społeczeństw.
“The Answer” dostępne jest za darmo (ale że cel jest szczytny to polecam szarpnięcie się nieco - warto pod każdym względem).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz